Jaime II (catalão: Jaume II ; aragonês: Chaime II; 10 de abril de 1267 – 2 ou 5 de novembro de 1327), chamado de Justo , [ a ] foi o Rei de Aragão e Valência e Conde de Barcelona de 1291 a 1327. Ele também foi o Rei da Sicília (como Jaime I ) [ b ] de 1285 a 1295 e o Rei de Maiorca de 1291 a 1298. A partir de 1297 ele foi nominalmente o Rei da Sardenha e Córsega , mas ele só adquiriu a ilha da Sardenha por conquista em 1324. Seu título completo para as últimas três décadas de seu reinado foi "Jaime, pela graça de Deus , rei de Aragão, Valência, Sardenha e Córsega, e conde de Barcelona" ( latim : Iacobus Dei gratia rex Aragonum, Valencie, Sardinie, et Corsice ac comes Barchinone ).
pagina no livro 119
digital 234
não precisa pagar a não ser que você queira comprar o livro que é vendido por uma empresa.
voc~e não precisa se vincular a nada.
https://bdh-rd.bne.es/viewer.vm?id=0000047553
https://en-m-wikipedia-org.translate.goog/wiki/James_II_of_Aragon?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=pt&_x_tr_hl=pt&_x_tr_pto=tc
https://archive.li/nmVZC
Aragonés (AN):
Chaime II d'Aragón (Valencia, 10 d'agosto de 1267 - †Barcelona, 2 de noviembre de 1327) estió rei d'Aragón y Secilia entre 1291 y a suya muerte.
Català (CA):
Jaume II el Just[1] (dit també Jaume II d'Aragó i Jaume II de Catalunya-Aragó[2]%29 en aragonès: Jaime;[3] en llatí: Jacobus.[4] (València, Regne de València, 10 d'agost de 1267 - Barcelona, Principat de Catalunya, 2 de novembre de 1327) fou sobirà de la Corona d'Aragó amb els títols principals de comte de Barcelona, rei d'Aragó i rei de València (1291-1327), així com també rei de Sicília (1285-1296), rei de Mallorca (1291-1295) i rei de Sardenya (1324-1327). Per la Pau d'Anagni (1295) el Sant Pare li concedí vitalíciament els títols honorífics de «Senyaler, Almirall i Capità General de l'Església de Roma».
Español (ES):
Jaime II de Aragón, el Justo (Valencia, 10 de abril de 12671 – Barcelona, 2 de noviembre de 1327) fue rey de Aragón, de Valencia y conde de Barcelona entre 1291 y su muerte, y rey de Sicilia entre 1285 y 1302. Ostentó los títulos honoríficos de Portaestandarte, Almirante y Capitán General de la Santa Iglesia Católica.
Nacimiento: 10 de agosto de 1267, Valencia
Fallecimiento: 2 de noviembre de 1327, Barcelona
Entierro: Monasterio de Santes Creus
Padre: Pedro III de Aragón
Madre: Constanza II de Sicilia
Jaime II de Aragón, el Justo (Valencia, 10 de agosto de 1267 – Barcelona, 2 de noviembre de 1327) fue rey de Aragón y Sicilia entre 1291 y su muerte.
Segundo hijo de Pedro III y de su esposa Constanza II de Sicilia, de su padre heredó el reino de Sicilia en 1285. Derrotó a su competidor Carlos de Anjou, cuyas fuerzas navales fueron deshechas en más de un encuentro por el almirante aragonés Roger de Lauria. Conquistó Calabria y las islas del golfo de Nápoles.
En 1291 recibió también la Corona de Aragón, al morir sin descendencia su hermano Alfonso III, y se alió con el rey de Castilla.
Elaboró una política de enlaces matrimoniales con la familia real castellana, pero no dio los resultados esperados. La hija de Sancho IV formaba parte del trato y, pese a sus ocho años de edad, fue enviada a Aragón para ser casada con Jaime II, pero tres años más tarde fue devuelta a Castilla, pues el papa Bonifacio VIII no concedió la dispensa matrimonial.
Se casó cuatro veces: con Isabel de Castilla, Blanca de Nápoles, María de Chipre y Elisenda de Moncada.
Sólo tuvo descendencia con su segunda esposa, Blanca de Nápoles. Tuvieron un total de diez hijos:
1) Infante Jaime de Aragón y de Anjou (1296-1334), que renunció a sus derechos reales y a casarse con Leonor de Castilla.
2) Infante Alfonso IV de Aragón (1299-1336), rey de Aragón y conde de Barcelona.
3) Infanta María de Aragón y Anjou (1299-1311), casada con Pedro de Castilla y de Molina, hijo de Sancho IV de Castilla
4) Infanta Constanza de Aragón y de Anjou (1300-1327), casada con Don Juan Manuel.
5) Infanta Isabel de Aragón y de Anjou (1302-1330), que casó en 1315 con Federico I de Austria.
6) Infante Juan de Aragón (1304-1334), arzobispo de Toledo, de Tarragona y patriarca de Alejandría.
7) Infante Pedro de Aragón (1305-1381), conde de Ribagorza, de Ampurias y de Prades.
8) Infanta Blanca de Aragón y de Anjou (1307-1348), religiosa.
9) Infante Ramón Berenguer de Aragón y Anjou (1308-1364), conde de Prades y señor de la Villa de Elche.
10) Infanta Violante de Aragón (1310-1353), casada con Felipe, déspota de Rumania e hijo de Felipe I de Tarento, y posteriormente con Don Lope Ferrench de Luna, primer conde de Luna.
Tuvo por sucesor a su hijo Alfonso IV.
======================================================================================
Jaime I de Aragón
Jaimea I de Aragón el Conquistador (aragonés: Chaime lo Conqueridor, occitano: Jacme lo
Conquistaire, catalán/valenciano: Jaume el Conqueridor ;3 Montpellier, 2 de febrero de 1208-Alcira, 27
de julio de 1276) fue rey de Aragón (1213-1276), de Valencia (1238-1276) y de Mallorca (1229-1276),
conde de Barcelona (1213-1276), conde de Urgel, señor de Montpellier (1219-1276) y de otros feudos en
Occitania.
https://es.wikipedia.org/wiki/Jaime_I_de_Arag%C3%B3n
https://archive.li/TEAiV
=============================================