quarta-feira, 13 de março de 2019

Hipatia. Retalhos.

A imagem pode conter: 1 pessoa, texto

Comentários: Os comentários são outra aula de História.

Tirado de . Me lembrei onde estava que me chamou a atenção gravei isto a dois anos atrás. No meu album de imagens estava repassando agora. E gostei de saber da história dela.

O grupo grego passou agora, agora mesmo. A informação. 10 de março de 2019


Perig Kerys
  • Mais uma vítima dos africanos, nada muda.
  •  Vítima do assassino cirilo. Vítima dos cristãos idiotas. Arrastada em uma igreja e esculpida viva com cascas de Ostras (peças de acordo com outras versões). Por ordem da igreja, este cartel de neuróticos criminosos. Porque ela era mulher; porque era ciência; pelo que era mente, iniciada, depositário do conhecimento; e "pagã". os cristãos ou o ódio das baratas para com a luz. PG.
    4
    • Sempre o mesmo problema com as três religiões monoteístas vindas do deserto... OB😠😠😠
      3
  • Sobre isso, um filme muito bonito. Assim que eu puder mexer, eu dou-lhe as referências. HF B
    2
  •  Ouvi dizer que serviu de modelo para a construção do mito de santa aikatherina, que de acordo com esta hipótese seria a história de hipátia deguisee em vida de Santa Catarina._A F

Ἀστρολὰβοι
Τον 7ο αιώνα, στους «Σκοτεινούς Αιώνες» της Αυτοκρατορίας, ο Ιωάννης Επίσκοπος Νικίου στο δυτικό Νείλο γράφει στο «Παγκόσμιον χρονικόν»:
«Και τω καιρώ εκείνω εμφανίστηκε στην Αλεξάνδρεια μία γυναίκα φιλόσοφος, μία παγανίστρια ονομαζόμενη Υπατία· και ήταν αφιερωμένη στη μαγεία, τους αστρολάβους και τα όργανα της μουσικής; και αιχμαλώτισε πολλούς ανθρώπους με τους σατανικούς της τρόπους· και ο Κυβερνήτης της πόλης την τιμούσε γιατί τον προσεταίρισε με τη μαγεία της· και προσέλκυσε πολλούς σε αυτήν και διοργάνωσε εκδηλώσεις σε θέατρο με χορευτές.»
Είναι ασφαλές ό,τι εξάγεται από αυτό; Το Βυζάντιο, η Ρωμανία, κατέστρεψε τις επιστήμες και τις αρχαίες ανακαλύψεις; Τίποτα δεν προστέθηκε στην επιστημονική γνώση; Πώς κατέληξε τον 14ο ο μοναχός Νικηφόρος Γρηγοράς να συγγράφει «Πῶς δεῖ κατασκευάζειν ἀστρολάβον»;
Στην μακρινή Αυτοκρατορική Αλεξάνδρεια του 6ου, σε ασφάλεια από τις διώξεις του Ιουστινιανού, ο Ιωάννης Φιλόπονος σπούδασε στη διάσημη Σχολή που συνέχιζε να λειτουργεί ο Νεοπλατωνικός Ἀμμώνιος ὁ Ἑρμείου και κατόπιν ο φιλόσοφος Ὀλυμπιόδωρος. Χριστιανοί και Νεοπλατωνικοί συνέχισαν να συρρέουν από τα άκρα της Αυτοκρατορίας εώς την Αραβική κατάκτηση.
Ο Ιωάννης διετύπωσε το εξής:
Εξέφρασε την άποψη ότι είναι απαραίτητη η διενέργεια πειράματος για να μετρηθεί ο χρόνος πτώσης αντικειμένων με διαφορετικό βάρος. Με άλλα λόγια, παρόλο που δεν γνωρίζουμε αν πραγματοποίησε ο ίδιος το πείραμα, ισχυρίστηκε πως η κίνηση δεν μεταδίδεται στα αντικείμενα μέσω του αέρα με το φαινόμενο της αντιπερίστασης. Με αυτόν τον τρόπο εξέλειψε τις ασυνέπειες της θεωρίας του Αριστοτέλη. Η σκέψη του μάλιστα επεκτείνεται ακόμα παραπέρα καθώς διετύπωσε ότι:
«η φυσική κατάσταση των σωμάτων δεν είναι η ακινησία αλλά η κατάσταση στην οποία διατηρείται η ορμητική κίνησή τους.»
Δηλαδή στην ουσία σχεδόν τεκμηρίωσε τον πρώτο νόμο του Νεύτωνα πριν το Νεύτωνα. Επίσης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατά την εκσφενδόνιση μιας πέτρας της μεταδίδεται ωθητική δύναμη και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αποτρέψει την κίνησή της στο κενό, η αδράνεια.
Ο Στέφανος ο Αλεξανδρεύς, ανέλαβε υπό τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο κατά τον 7ο τη διεύθυνση του Οικουμενικού Διδασκαλίου. Οργάνωσε την δημόσια εκπάιδευση και εισήγαγε την «Μαθηματική Τετρακτύ» που έκτοτε θα διδάσκεται στη Αυτοκρατορία για τους επόμενους αιώνες και θα μεταλαμπευθεί νωρίς τον Μεσαίωνα στη Δύση: Aριθμητική, Γεωμετρία, Αστρονομία και Μουσική. Μελέτησε την αναλογία μεταξύ κινητήριας δύναμης και ταχύτητας...
[συνέχεια]
Ηράκλειτος, Johannes Moreelse, 1630, Centraal Museum
Astrolàboi

No século 7, nos " séculos sombrios " do império, John Bishop Nikiou no oeste do Nilo escreve no " escopo crônica ":

" e com o tempo, apareceu em Alexandria uma mulher filósofa, uma pagã chamada hipátia; e foi dedicada a magia, astrolábous e instrumentos de música? E capturou muitas pessoas em seus maus caminhos; e o governador da cidade honrou-a porque ele se prosetaírise com a sua magia; e atraiu muitos para ela e organizou eventos no teatro com dançarinos."

É seguro o que é exportado a partir disto? Bizâncio, romagna, ciência destruída e descobertas ancestrais? Nada adicionado ao conhecimento científico? Como é que acabou o 14º monge vitorioso gregoras a escrever "pos deve kataskeuázein astrolábon";

No Distante Imperial Alexandria do dia 6, com segurança das perseguições de Justiniano, John diligente estudou na famosa escola que continuou a operar o ammṓnios o hermeíou e depois o filósofo olympiódōros. Cristãos e neoplatōnikoí continuaram a rebanho dos extremos do império para a conquista árabe.
John fez o seguinte:
Ele expressou a vista de que uma experiência é necessária para medir o tempo de quedas de objetos com peso diferente. Em outras palavras, apesar de não saber se ele fez o próprio experimento, ele alegou que o trânsito não é transmitido a objetos através do ar com o fenômeno da antiperístasēs. Desta forma, exéleipse as inconsistências da teoria de Aristóteles. O seu pensamento até se estende mais longe como ele afirmou que:

" o estado natural dos corpos não é a quietude, mas sim a situação em que o seu movimento impetuoso é mantido."

Então, basicamente ele quase documentou a primeira lei de Newton antes de Newton. Concluiu também que durante a fisga de uma pedra é transmitida poder bancário e não há nada que possa impedir o seu movimento em vazio, inércia.

Stefanos, o alexandreús, teve lugar sob o imperador heraclião durante o 7º endereço do Didaskalíou Ecumênico. Ele organizou o ditado público e introduziu o "Tetraktý matemático" que então será ensinado no império para os próximos séculos e será cedo na idade média no Ocidente: Aritmética, geometria, astronomia e estudo de música a relação entre o poder de condução e Velocidade...
[continuar]

Ērákleitos, Johannes Ele, 1630, Museu Central
ELLINIKIHISTORIA.COM
Τον 7ο αιώνα, στους «Σκοτεινούς Αιώνες» της Αυτοκρατορίας, ο Ιωάννης Επίσκοπος Νικίου στο δυτικό Νείλο γράφει στο «Παγκόσμιον χρονικόν»: «Και τω καιρώ εκείνω…

Não ser somente uma fotografia numa prateleira

Não ser somente uma fotografia numa prateleira