Aqueles celtas
Era assim que as coisas eram no Mediterrâneo no século III aC.
Mas o que os celtas fizeram durante o auge do domínio grego e as guerras cartaginesas?
A segunda década do século III aC encontrou os estados gregos exaustos pelas disputas dos epígonos. O que deixou um campo livre para as tribos celtas (gauleses) além do Danúbio, para descerem aos gregos. Ele alistou um corpo de cerca de 85.000 homens. Chegando à fronteira norte da Macedônia, o exército da Gália foi dividido em três: uma parte dirigida para a Trácia, a segunda para a Macedônia Oriental e a parte central, sob Brennos e Akichorios, dirigida para a Grécia central. O objetivo era saquear e por isso as campanhas iniciais logo terminaram com a coleta de saques.
No entanto, Brennos e Akichorios organizaram uma nova campanha em 279 aC, possivelmente visando os tesouros do santuário de Delfos.
Durante sua descida, eles cometeram atrocidades que por sua vez enfureceram os gregos. Pausânias conta que até as mulheres da Etólia lutaram e conseguiram expulsar os celtas de Fócida. Na coalizão de várias cidades, em batalhas em várias partes da Grécia, caiu o heróico Kydias a quem os atenienses dedicaram um epigrama à coluna de Eleftherios Zeus:
«Ημαρλα δὴ ποθέουσα νέαν ἔτι Κυδίου ἥβην
ἀσπὶς ἀριζήλου φωτός, ἄγαλμα Διί,
ἇς διὰ δὴ πρώτας λαιὸν τότε πῆχυν ἔτεινεν,
εὖτ᾽ ἐπὶ τὸν Γαλάταν ἤκμασε θοῦρος Ἄρης. »
Those Celts
Αλλά τί έκαναν οι Κέλτες την εποχή του peak της κυριαρχίας του Ελληνικού κόσμου και των Καρχηδονιακών πολέμων;
Η δεύτερη δεκαετία του 3ου π.Χ βρήκε τα Ελληνικά κράτη εξουθενωμένα από τις διαμάχες των Επιγόνων. Το οποίον άφησε πεδίο ελεύθερο σε Κελτικά φύλα (Γαλάτες) πέραν του Δουνάβεως, να κατέλθουν προς τον Ελλαδικό. Εξεστράτευσε ένα σώμα που αριθμούσε περί τις 85.000 άνδρες. Φτάνοντας στα βόρεια σύνορα της Μακεδονίας, ο γαλατικός στρατός χωρίστηκε στα τρία: ένα τμήμα κατευθύνθηκε προς την Θράκη, το δεύτερο προς την Ανατολική Μακεδονία και το κεντρικό, υπό τον Βρέννο και τον Ακιχώριο, κατευθύνθηκε προς την κεντρική Ελλάδα. Στόχος τους ήταν η λεηλασία και για αυτό τον λόγο οι αρχικές εκστρατείες έληξαν σύντομα με την αποκομιδή λαφύρων.
Όμως ο Βρέννος και ο Ακιχώριος οργάνωσαν νέα εκστρατεία το 279 π.Χ, ενδεχομένως με στόχο τους θησαυρούς του ιερού των Δελφών.
Κατά την κάθοδό τους προέβησαν σε αγριότητες που με τη σειρά τους εξαγρίωσαν τους Έλληνες. Ο Παυσανίας λέει, ότι ακόμα και οι γυναίκες των Αιτωλών πολέμησαν και κατάφεραν να εκδιώξουν τους Κέλτες από τη Φωκίδα. Στο συνασπισμό από διάφορες πόλεις, σε μάχες σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, έπεσε ο ηρωϊκός Κυδίας στον οποίο οι Αθηναίοι αφιέρωσαν επίγραμμα στη στήλη του Ελευθερίου Διός:
«ημαρλα δὴ ποθέουσα νέαν ἔτι Κυδίου ἥβην
ἀσπὶς ἀριζήλου φωτός, ἄγαλμα Διί,
ἇς διὰ δὴ πρώτας λαιὸν τότε πῆχυν ἔτεινεν,
εὖτ᾽ ἐπὶ τὸν Γαλάταν ἤκμασε θοῦρος Ἄρης.»
