"... no momento em que todo o homem flui em sangue e é a favor dos princípios eternos da igualdade, justiça e liberdade, o momento em que aqueles que nasceram em 1912 e 1913 E louvamos os Stefanos do mundo Glória de Hellados, em aqueles que serão salvos de um novo sacrifício, não temos permissão para lhes dar a liberdade da liberdade, não temos permissão para lhes dar os santos."
Durante a integração da Tessália na Grécia em 1881, cerca de 2/3 da terra da Tessália foram coberta por chefes; principalmente nas mãos de Romia e turcos. No período seguinte 1881-1910, um movimento agrícola será desenvolvido na Tessália, com o objetivo de dividir grandes terras e distribuir a terra cultivada aos seus produtores da costa, destacando os eventos de Kileler em 1910. Embora o número absoluto de chefes expropriados durante o A Reforma Agrícola de 1917 foi muito maior na Macedónia, o encargo social da reforma estava claramente a cair na Tessália, onde quase 40 % das terras beneficiárias dos produtores indígenas (38.782, de um total de 106.111 famílias) ... Quase eliminou completamente a grande propriedade terrestre e a forma colística de cultivo na Grécia, tocando quase metade (49,8 %) da terra cultivada no país.
" No que diz respeito à questão, vou apenas acrescentar que a sua solução não é apenas à necessidade de responder às exigências da justiça social, não está apenas ligada à necessidade de aumentar a produção, mas também a um propósito mais elevado, Pois na Macedónia onde, muitos dos gregos do povo do povo também tem muitas pessoas, tem muitas pessoas, têm consciência nacional; na Macedónia, digo eu, não seremos capazes de conquistar suas populações, Se não lhes dermos a terra que eles crescem e não os fizemos donos, que já foi colocado na sua agenda há muito tempo, já passou muito tempo."
Venizelos está comprando durante as eleições de 1920 em Volos.
[continua]
A Reforma Agrícola de 1917, Spyridon Ploumidis
O zelador de tsiphliki Ilias Karditsis, Dimitrakis Schinas, com alguns
Τό Ἀγροτικόν ζήτημα
[Ἡ Θεσσαλία τοῦ 1917]
Σε αγόρευσή του 5 μήνες μετά την ψήφιση της Αγροτικής Μεταρρυθμίσεως στη Βουλή των Λαζάρων, ο Υπουργός Γεωργίας Ανδρέας Μιχαλακόπουλος τονίζει:
«...τήν στιγμήν καθ’ ἧν ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης κυλίεται εἴς τό αἶμα καί παλαίει ὑπέρ τῶν αἰωνίων ἀρχών τῆς ἰσότητος, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἐλευθερίας, τῆν στιγμήν καθ’ ἧν εἴς τούς ἀγρότας ἐκείνους, οἴτινες ἐμεγαλούργησαν κατά τό 1912 καί τό 1913 καί ἔπλεξον τόν στέφανον τῆς δόξης τῆς Ἑλλάδος, εἴς τούς ἀγρότας ἐκείνους θά ἀποταθῶμεν ἐκ νέου ἴνα ζητήσωμεν νέας θυσίας, δέν ἐπιτρέπεται νά ἀρνηθῶμεν εἴς αὐτούς τήν ἐλευθερίαν τήν οὐσιαστικήν, δέν ἐπιτρέπεται νά τούς ἀφήσωμεν οἰκονομικῶς ὑποδούλους.»
Κατά την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα το 1881, τα 2/3 της θεσσαλικής γης περίπου καλύπτονταν από τσιφλίκια· κυριώς στα χέρια Ρωμιών και Τούρκων. Την ακόλουθη περίοδο 1881-1910 θα αναπτύχθεί στη Θεσσαλία ένα αγροτικό κίνημα, το οποίο στόχευε στην κατάτμηση των μεγάλων γαιοκτησιών και τη διανομή της καλλιεργούμενης γης στους ακτήμονες καλλιεργητές της, με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Κιλελέρ το 1910. Παρότι ο απόλυτος αριθμός των απαλλοτριωθέντων τσιφλικιών κατά την Αγροτική Μεταρρύθμιση του 1917 ήταν μακράν μεγαλύτερος στη Μακεδονία, το κοινωνικό βάρος της μεταρρύθμισης έπεφτε σαφώς στη Θεσσαλία, όπου κατοικούσε σχεδόν το 40% των δικαιούμενων γης αυτόχθονων καλλιεργητών (38.782, επί συνόλου 106.111 οικογενειών). Εξέλειψε σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν τη μεγάλη έγγειο ιδιοκτησία και τον κολιγικό τρόπο καλλιέργειας στην Ελλάδα, άγγιζοντας σχεδόν το ήμισυ (49,8%) των καλλιεργούμενων γαιών στη χώρα.
«Ὅσον ἀφορά τό ζήτημα τό Ἀγροτικόν, θά προσθέσω μόνον ὅτι ἡ λύσις αὐτοῦ δέν συνδέεται μόνον πρός τήν ἀνάγκην νά ἀνταποκριθῶμεν πρός τάς ἀπαιτήσεις τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, δέν συνδέεται μόνον πρός τήν ἀνάγκην νά αὐξήσωμεν τήν παραγωγήν, ἀλλ’ ἀποσκοπεῖ καί εἴς ἕναν ὑψηλότερον σκοπόν, διότι ἐν Μακεδονίᾳ ὅπου, πλῆν τῶν Ἑλληνικών πληθυσμῶν τῶν ἐχόντων στερεάν ἑλληνικήν συνείδησιν ὑπάρχουν καί ἀλλογενεῖς πληθυσμοί, ἔχοντες ὑδαρή τήν ἐθνικήν συνείδησιν· ἐν Μακεδονίᾳ, λέγω, δέν θά κατωρθοῦμεν νά κατακτήσωμεν ψυχικῶς τούς πληθυσμούς αὐτούς, ἐάν δέν τοῖς δώσωμεν τήν γήν τήν ὁποίαν καλλιεργοῦν καί δέν τούς κάμωμεν ἰδιοκτήτας, πρᾶγμα τό ὁποῖον ἀπό δεκαετηρίδων ἤδη ἡ Βουλγαρική προπαγάνδα εἶχε θέσει εἴς τό πρόγραμμά της, ἔνεκα τοῦ ὀποίου ἐπί μακρόν χρόνον μᾶς εἶχεν ὑπερφαλαγγίσει.»
αγορεύει ο Βενιζέλος κατά τις εκλογές του 1920 στον Βόλο.
[συνεχίζεται]
Η Αγροτική Μεταρρύθμιση του 1917, Σπυρίδων Πλουμίδης
Ο επιστάτης του τσιφλικιού Ηλιά Καρδίτσης, Δημητράκης Σχοινάς, με κολίγους
Nota: Se procura pelo .jpg)
.png)
